Waarde kameraden,
De LinkerFlank kijkt met pijn in het hart naar de voorstellen uit de groepsapp van de Initiatiefgroep Naamsverandering. Allerlei namen worden gesuggereerd en bijna geen van deze suggesties is een reflectie van onze politiek en onze doelen. Namen zoals Duurzaam Modern Socialisme, Nederlands Ecologisch en Toekomstig Socialisme, de Vonk en Emancipatie Partij [sic.], onder andere, zijn stuk voor stuk niet nuttig voor de daadwerkelijke emancipatie van de arbeidersklasse en de mensheid als geheel. Deze namen zijn beter toepasbaar op de toekomstige fusie van GroenLinks en de Partij van de Arbeid.
Merknamen en opportunisme
De genoemde namen zijn, in de eerste plaats, merknamen. Onze partij mag geen partij-als-merk worden, maar moet een massapartij zijn. Daarmee bedoelen we dat onze partij niet een partij mag zijn waar men simpelweg ééns in de vier jaar op stemt, een product dat men consumeert door er op te stemmen op basis van in welke mate het aansluit bij hun idealen. Onze partij moet een orgaan zijn waar arbeiders bij betrokken worden en zelf bepalen over hun toekomst. Als onze partij dat niet is, is het als serieus politiek project onverbeterlijk gefaald. De voorgestelde namen zijn onduidelijk over onze politiek en bevatten vaak politieke fouten. Termen zoals ‘Nederlands socialisme’ verraden een nationalistische tendens. We willen namelijk wereldwijd socialisme, en niet alleen in het zogeheten Nederland. Ook willen we nú socialisme (of in ieder geval zo snel mogelijk), in plaats van een ‘toekomstig socialisme’. We willen niet langzaamaan de kapitalistische maatschappij hervormen naar het socialisme, maar het huidige staatsapparaat stukslaan via revolutie. ‘Emancipatie’ is op het oog onduidelijk; emancipatie van wie? De naam kan net zo goed op de burgerij, of enkel op selecte minderheden, doelen. De emancipatie van de arbeidersklasse betekent de emancipatie van de gehele mensheid, maar dit doel is niet duidelijk af te lezen uit deze naam. Namen als Duurzaam Modern Socialisme of de Vonk zijn niet inhoudelijk verschillend van namen als GroenLinks en Partij van de Arbeid, zouden net zo goed door deze (klein-)burgerlijke partijen, die de arbeidersklasse nooit trouw zijn geweest, gebruikt kunnen worden. De Vonk verwijst in theorie naar de krant van de bolsjewieken, maar voor de gemiddelde arbeider betekent het nog minder dan een naam als GroenLinks. Dit zijn natuurlijk alleen maar voorbeelden en deze problemen uiten zich in veel van de andere voorgestelde namen. Het overkoepelende probleem is dat deze namen vaag en opportunistisch zijn. De arbeidersklasse heeft geen belang bij vaagheid over onze politiek, maar zij heeft belang bij de grootst mogelijke helderheid over onze politiek.
Socialisme en opportunisme
En het woord socialisme dan? Zoals ook kameraad Jules in het oorspronkelijk IB-stuk stelt, betekent het woord socialisme an sich niets. In Nederland wordt het socialisme door velen geassocieerd met reformistische tendensen; natuurlijk niet in de laatste plaats met de Socialistische Partij. Ook bij DWARS/GroenLinks, P!NK/Partij voor de Dieren en RADICAAL/BIJ1 lopen tal van mensen rond die zichzelf als socialist bestempelen. Voor velen is dit juist een argument om ons wel socialistisch te noemen, omdat wij dan voor een groter deel van de klasse aantrekkelijk zouden zijn. Deze opvatting is ronduit opportunistisch. We moeten ons niet voegen naar wat mensen nú vinden, maar ons juist profileren als het meest vooruitstrevende deel van onze klasse. We moeten onze daadwerkelijke politiek niet verbergen voor snelle en niet-duurzame ledenwinst. Het woord socialisme kan dat doel, wellicht spijtig genoeg, niet langer dienen.
Communistische Partij
De LinkerFlank pleit voor het aannemen van de naam ‘Communistische Partij’. Op die manier kunnen we concreet afstand nemen van de reformistische en opportunistische tendensen binnen het socialisme en verbinden we ons expliciet aan een internationale traditie. Als communisten is het onze taak het communisme uit te dragen en onze politiek zo duidelijk mogelijk uit te leggen aan de arbeidersklasse. Dat begint bij hoe we onszelf noemen. Wij zijn niets zonder onze communistische principes. Onze principes leiden ons in het volbrengen van onze wereldhistorische taak en het is van essentieel belang dat wij ze nooit verkwanselen. Daarnaast kan de naam Communistische Partij ons helpen bij het bewaren van onze revolutionaire koers. Het is voor ons succes van levensbelang dat te allen tijde een meerderheid van ons kader revolutionair en communist is. Enkel zo kunnen we ons weren tegen het reformisme en het opportunisme dat zoveel ons bekende groeperingen de das om heeft gedaan. De intrede van de sociaaldemocratie in de SP en de PVDA-PTB zou veel moeilijker zijn geweest als zij zichzelf openlijk communistische partijen hadden genoemd. Puntje bij paaltje is het behouden van een revolutionaire koers natuurlijk een kwestie van praktisch werk en zijn er ook voorbeelden te noemen van communistische partijen die een verkeerde afslag genomen hebben, maar het aannemen van het woord communisme in onze naam is een stap in de juiste richting.
De Socialisten moet kiezen voor een naam die onze ware principes duidelijk communiceert, die geen vragen laat bestaan over waar wij staan en die niet opportunistisch buigt naar wat nu populair is: de Communistische Partij.
Immer voorwaarts,
Róise Uí Mhartain en Pat Jakker, namens de LinkerFlank
Dit artikel is ook te lezen in Intern Bulletin 30 (24-11-2024) van De Socialisten.
Leave a Reply